Oma Fiep is 99 jaar geworden. Zelf had ze dat graag anders gezien. In haar leven geloofde ze niet in een god maar wel in de kracht van getallen en ze hield van volle nummers. Ze had graag de 100 jaar vol gemaakt.
We vertelden tijdens het afscheid dat ze in haar 100e levensjaar overleden is. Zo was het toch rond.
Ze hield er erg van als haar hele familie bij elkaar kwam om samen iets gezelligs te doen. Die dagjes uit begonnen dan altijd met een taartje.
In gesprek met de familie kwamen we zo op een informeel afscheid met een taartje.
Geen officiële toespraken maar een los gesprek met een kopje koffie erbij.
Van tevoren sprak ik de familie om een beeld te krijgen van wie hun moeder was. Zo had ik wat gespreksonderwerpen voor tijdens het afscheid.
Tijdens het afscheid, speelden de achterkleinkinderen met hun speelgoed op de grond, de familie sprak over de vakanties waar hun moeder zo van hield, over hoe zorgzaam ze was toen de kinderen klein waren, en over welke karaktertrekken van haar ze ook in zichzelf herkende.
Er werd gelachen, soms afgewisseld met een traan. Iedereen kwam aan bod en zelfs de mensen die uit zichzelf niet zulke praters waren, voelden zich vrij hun verhaal te delen.
Tijdens de klanken van het mooie laatste afscheidsnummer, stond de familie op om haar nog eenmaal gedag te zeggen met de belofte nog vaker samen taartjes te eten.
Geef een reactie